İtalyanca ve Urduca, iki farklı dil olmasına rağmen, birçok ortak özelliğe sahiptir. Her iki dil de Indoeuropean dil ailesine aittir ve dil yapıları benzerdir. Bu nedenle, çeviri işleminde bazı kolaylıklar sağlar. Ancak her dilin kendi özellikleri, kelime hazineleri ve sözdizimleri vardır, bu nedenle çeviri yaparken dikkatli olmak gerekir. İtalyanca, İtalya'da konuşulan bir dil ve Latin dil ailesine aittir. İtalyanca, klasik Latin diline benzer şekilde yapılmıştır ve çoğu kelime Latinceden türemiştir. İtalyancada vurgu, kelime sonunda yapılır ve kelimeler çoğunlukla sesli harflerle biter. Bu dil, fonetik olarak çok düzenlidir ve kelime okunuşları, yazımına uygundur. Urduca ise, Pakistan ve Hindistan'da konuşulan bir dil ve Indic dil ailesine aittir. Bu dil, Pers diline benzer şekilde yapılmıştır ve Pers ve Farsça kelime hazinesinden yararlanmıştır. Urduca'da vurgu, kelime içinde yapılır ve kelimeler genellikle sessiz harflerle biter. Bu dil, fonetik olarak daha az düzenlidir ve kelime okunuşları, yazımına uygun olmayabilir. Çeviri yaparken, dil yapılarının farklılıklarını dikkate almak önemlidir. Örneğin, İtalyanca'da fiiller genelde kelime sonunda yer alırken, Urducada fiiller kelime ortasında yer alır. Ayrıca, her dilin kendi zamirleri, zarf ve edatları vardır ve çeviride doğru olarak kullanılmaları önemlidir. Çeviri yaparken, kelime hazinelerinin farklılıkları da dikkate alınmalıdır. Bazı kelimeler, bir dil için çok anlamlı olabilirken, diğer dil için tek anlamlıdır. Bu nedenle, çeviride doğru anlamı veren kelime seçimi yapılması önemlidir.