Arapça ve Bengalce, Orta Doğu ve Hindistan'da konuşulan iki farklı dildir. Arapça, Arap Yarımadası ve çevresinde konuşulan resmi dil olmasının yanı sıra, İslam dünyasında da önemli bir dil olarak kabul edilir. Bengalce ise, Bengala Bölgesi ve Bangladeş'te konuşulan bir dil olup, Hindistan ve Bangladeş'in resmi dillerinden biri olarak kabul edilir. Arapça, Semitik dil ailesine ait olan bir dil olup, fonetik olarak zor bir dil olarak kabul edilir. Bu dil, heceler üzerine kuruludur ve hecelerin birleşimleriyle kelime oluşur. Arapça, sadece sesleri belirtir, ancak harflerin seslerini belirtmek için işaretler kullanılır. Bu işaretler, Arapça'yı yazarken kullanılan harflerin yanında kullanılır ve okuma için gereklidir. Bengalce ise, Indo-Aryan dil ailesine ait bir dil olup, Arapça'dan farklı olarak, hece ölçüsü olmayan bir dil olup, sesler arasındaki ağırlık farkının belirtildiği bir dil olup, vurgu ölçüsüyle kuruludur. Bu dil, yüksek ve düşük sesler arasındaki tonların önemini vurgular. Arapça ve Bengalce arasındaki en önemli fark, yazı sistemleri ve seslerdir. Arapça, hece ölçüsü olan bir dil olup, farklı sesleri belirtmek için işaretler kullanılırken, Bengalce ise, vurgu ölçüsüyle kuruludur ve yüksek ve düşük sesler arasındaki tonları vurgular. Arapça ve Bengalce arasında çeviri yaparken, dilin yapısı ve özellikleri dikkate alınmalıdır.